Bir Bilsen
Kara bir edebiyat gönlümüzün revan olduğu…ayrılıklara, hüzne dair ne varsa dilimizin ucunda küfre döner. Yüreğimiz yaralı, yaralı bir kuş misali. Göklere hasret bir çırpınış toz, toprak arasında. Biz aykırı düşüncelerin, menfaatsiz fikirlerin çocuklarıyız. Sevmek sevilmek hep ağır geldi bize…herkes gibi sevmesini dahi beceremedik şu dünyada. Sevdiklerimize canımızı vermekten alamadık kendimizi. Verdiğimiz her canı katletmekten çekinmediler onlarda. Defalarca ruhumuz çekildi bedenimizden, defalarca gecenin karanlığına hapsettik benliğimizi…şimdilerde güneşin aydınlığından korkar olduk. Bir çiğ tanesi misali güneşin doğuşu kıyametimizdir bizim…
Hadi inandır beni güzel günlere, çocukça hayallerin masumane gerçekliğine…hadi aşk, sevgi, şefkat de bana. Bu güzel duygular yaşanabilir de. Bir bilsen ne kadar çok inanmak istiyorum bu güzel varlıklara. Ölü bedenlerimi toplayıp sana gelmek, sende dirilmek. Bir bilsen ne kadar çok istiyorum…
BAHR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder